پرورش و خلاقیت دو ویژگی مهمی هستند که همواره در موفقیت انسانها و پیشرفت هر جامعه نقش بسزایی داشتهاند. همچنان که افراد از نظر وضع ظاهری و قیافه با یکدیگر متفاوتند از لحاظ ویژگیهای غیرجسمی مثل هوش، خلاقیت و استعداد نیز با همدیگر تفاوت دارند. هوش و خلاقیت دو ویژگی مهمی هستند که همواره سبب پیشرفت و موفقیت آدمی بودهاند. ملتهایی که افراد آن دارای هوش سرشار بوده و از خلاقیت بالایی برخوردارند و با توجه به هوش و خلاقیت افراد، کار را به کاردان سپردهاند، از ملل دیگر جلو افتاده و به پیشرفتهای گستردهای نایل شدهاند
بر این اساس باید به هرکس متناسب با تواناییها و استعدادهای او آموزش داد. افراد باهوش و خلاق کسانی هستند که پیشرفتهای عظیم علوم مختلف اعم از علوم زیستی، ریاضیات، پزشکی و یا ادبیات و هنر مدیون کوششهای آنهاست، آنان هستند که پیشرفت علم و فناوری را در همه جوامع بشری به عهده دارند .
در دیدگاههای سنتی، هوش و خلاقیت امری ذاتی تلقی میشدند. پدران و مادران بر این باور بودند که کودکان بر اساس برنامهی از قبل تنظیم شده ذاتی رشد میکنند و محیط نمیتواند موجب تسریع یا کند شدن هوش و خلاقیت شود اما امروزه میدانیم که این دیدگاه درست نیست. به عبارت دیگر محیط میتواند در پرورش هوش و خلاقیت، نقش مهمی داشته باشد . خانواده نخستین محیطی است که سبب رشد فکری یا شناختی کودکان میشود. بنابراین والدین میتوانند با به کار بستن روشهای مختلف به پرورش یاشکوفایی تواناییهای شناختی فرزندان خود کمک کنند .