بازی های انگشت

انگشتان برای کودکان پیش دبستانی وقتی شروع به نقاشی کردن، در دست گرفتن مداد، بستن بند کفش، بستن دکمه، بالا کشیدن زیپ، لمس پارچه و حتی وقتی شمردن را یاد می­گیرند اهمیت بسیار دارد. رشد مهارت­های ظریف طی سال­های پیش از دبستان هنگامی که تمرین چنین مهارت­هایی را شروع می­کنند و بعداً وقتی به مدرسه می­روند و حروف را می­نویسند، با قیچی چیزی را می­برند، می­چسبانند، پازل می­چینند، طرح­ها را رنگ می­کنند و خودشان لباس می­پوشند، در همه این شرایط انگشتان کارایی بسیار دارند. باز کردن ظرف شیر برای وعده­های بین غذا، تمیز کردن میز، نوشتن با گچ، گرفتن توپ و فعالیت­های حرکتی ظریف مثل بستن بند کفش، بستن دکمه کت و بالا کشیدن زیپ کاپشن بخشی از مجموعه اعمال روزانه کودک در راه رسیدن به خودکفایی است.

وسایل لازم

· خمیربازی با گِل مجسمه­سازی

کودکان را پشت میزی که سطح آن قابل شست و شو باشد بنشانید.مقدار کمی خمیر بازی یا گِل مجسمه­سازی در اختیار آنان قرار دهید. بگذارید کودکان خمیر را به اشکال مختلف در دست بچرخانند. اگر مایلید برای به فعالیت واداشتن و شاد کردن آنان موسیقی پخش کنید. همین­طور که خمیر را می­چرخانید سرود زیر را از حفظ بخوانید:

توپ کوچکم را می­چرخانم

توپ کوچکم را می­چرخانم

درازش می­کنم

کوتاهش می­کنم

گردش می­کنم

پهنش می­کنم

باز توپش می­کنم

باز توپش می­کنم

 

 

 

بازی با قاشق و چنگال ها

قاشق‌ها و چنگال‏ها

وسایل لازم

قاشق، کارد و چنگال

آب‏چکان

هنگامی که ظروف را از داخل ماشین ظرف‌شویی یا آب‌چکان، جابه‌جا می‌کنید، کودک می‏تواند در جمع کردن قاشق‌ها و چنگال‌ها، به شما کمک کند. آب‌چکان یا سبد ظرف‏ها را روی میز بگذارید و جای قاشق و چنگال را هم کنار آن قرار دهید. کودک می‌تواند آن‏ها را جور کند، بشمارد و در جایشان بچیند.

 

بازی خلاق

کی دوستت دارد؟

وسایل لازم

کاغذ

خودکار

ماژیک یا برچسب تزیینی

از کودک‌تان بپرسید: «چه کسی تو را دوست دارد؟» و پاسخ او را بنویسید. بپرسید: «دیگر کی دوستت دارد؟» و هر بار، اسم را بنویسید. بعد، وقتی تمام شد، اسم‏ها را برایش بخوانید. عنوان فهرست را بگذارید: «ببین چه کسانی ... (اسم کودک) را دوست دارند» و بگذارید با ماژیک یا برچسب، اسم‏ها را تزیین کند. آن ‏را روی یخچال یا دیوار اتاق خوابش بچسبانید تا به یاد داشته باشد چه‌قدر عزیز و دوست‌داشتنی است.

 

 

 

اهمیت و ضرورت بازی برای کودکان

مهم‌ترین مشغولیت کودک در زندگی بازی است. کودک در جریان بازی و در یک زمان پرورش فکری، عاطفی- جسمی و اجتماعی می‌یابد و آن‌چه او از طریق بازی به‌دست می‌آورد به‌طور مثبت کسب می­کند، زیرا اساس آن تجربه است. این تجربه‌ای است که از طریق عضلات و حواسّ خود کودک، به‌دست آمده است. بازی یکی از مهم‌ترین موضوعات تربیتی است که بسیار مورد توجه روان‌شناسان و علمای تعلیم‌و‌تربیت قرار گرفته است. با آن‌که از زمان "میشل متنی" فیلسوف و مربی بزرگ فرانسه در دوره رنسانس مورد توجه خاص قرار گرفته است، ولی در هیچ عصری به اندازه زمان ما بازی مورد مطالعه و تحقیق دقیق روان‌شناسان واقع نشده است. تحقیقات جدید نشان داده است که بازی تأثیر بسیاری در رشد بدنی و ذهنی کودکان دارد. بدن تنها وسیله‌ای است که کودک به‌وسیله آن می‌تواند جهان خارج را توسط حواس مختلف ادراک کند.

 

بازی وسیله طبیعی کودک برای بیان و اظهار «خود» است. آلفرد آدلر، روان‌شناس معروف، می‌گوید که «هرگز نباید به بازی‌ها به‌عنوان روشی برای وقت‌کشی نگاه کرد». کاینست اظهار می‌دارد که بازی کردن برای کودک مساوی است با صحبت کردن برای یک بزرگسال. بازی و اسباب‌بازی، کلمات کودکان هستند». اریکسون می‌گوید:«بازی عملکرد خود است. کوششی برای هماهنگ کردن فرآیندهای جسمی و اجتماعی با خویشتن.»

بازی، روش طبیعی شرکت کودکان در فعالیت‌هایی است که سرانجام سبب کسب مهارت و ورزیدگی برای مقابله با مشکلات زندگی می‌شود کودکان از طریق بازی احساسات، ناکامی‌ها و اضطراب‌های خود را بیان می‌دارند. همه کودکان فارغ از رنگ پوست و مو یا تعلق به نژاد و قوم خاص در هر کجای دنیا که باشند، بازی می‌کنند. فعالیت بازی در واقع تلاش کودک برای کنار آمدن با محیط است که از این طریق او خود را می‌یابد و دنیا را درک می‌کند.

 

پیاژه به این نکته اشاره می‌کند: «بازی اساساً یکی ساختن واقعیت با خود است. اگر بتوانیم بازی کودک را درک کنیم مسلماً قادر خواهیم بود که افکار و عواطف آن‌ها را بشناسیم. بازی وسیله خوبی برای درمانگر است برای درک بیشتر دنیای کودک».

به‌خاطر اهمیت بازی در زندگی انسان‌ها، به‌ویژه کودکان، روان‌شناسان از دیرباز آن را مورد توجه قرار داده‌اند، ولی به سبب ماهیت پیچیده‌ای که دارد هنوز کاملاً شناخته نشده است و در مورد تعریف آن بین روان‌شناسان اختلاف‌نظر وجود دارد. لذا هر یک از آنان بازی را از جنبه‌های مختلف آن مورد توجه قرار داده و ملاک‌های متفاوتی را برای تعریف بازی به‌کار برده‌اند.

درمورد اهمیت بازی به‌طور خلاصه می‌توان گفت که از راه بازی می‌توان ضوابط و مقرراتی به کودک آموخت و ناسازگاری‌های او را می‌توان اصلاح کرد. نابسامانی­های او را سروسامان داده و به راه عقل و اندیشه و پذیرش انضباط انداخت.

 

بازی و کودک

بازی یکی از مهمترین عواملی است که در تربیت اخلاقی کودک نقش مهمی ایفا می­کند...

بازی جزئی تفکیک‌ناپدیر از زندگی کودکان است. کودکان بیش از هر امر دیگر وقت خود را به بازی اختصاص می‌دهند. البته بازی مختص کودکان نیست، بلکه بازی در تمام طول زندگی انسان مشاهده می‌شود منتهی نوع بازی و مدت زمانی که افراد در سنین مختلف به آن اختصاص می‌دهند، متفاوت است.

 

با این‌که بازی به‌عنوان بخش پذیرفته‌شده‌ای از زندگی کودک، از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است، اغلب مردم کمتر به نقش آن توجه می‌کنند. مردم غالباً به بازی به‌عنوان عامل وقت‌گذرانی نگاه می‌کنند و این نگرش در مورد کودکانی که مشغول تحصیل هستند، به‌وضوح قابل‌مشاهده است. اغلب شنیده‌ایم که والدین این گروه از کودکان آنان را از بازی منع می‌کنند و این جمله معروف را که «برو درس‌هایت را بخوان،بازی بس است» به‌کار می‌برند. والدین کمتر به این نکته توجه دارند که کم بازی کردن، کودک را از بسیاری موفقیت‌های یادگیری محروم می‌کند. زیرا بازی مؤثرترین و پرمعنی‌ترین راه یادگیری برای کودک است و جبران آن از طریق دیگر امکان‌پذیر نیست.